Τρίτη, Σεπτεμβρίου 22, 2009

Πόσο έχω βαρεθεί.....να......


Πόσο……….…..

Έχω βαρεθεί να απογοητεύομαι …………………

…..να ακούω τα ίδια λόγια από διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικές χρονικές στιγμές…

…..να προσπαθώ να εξηγήσω στο καθένα γιατί επιμένω να είμαι έτσι…

…..να ελπίζω και αμέσως μετά να απελπίζομαι …

….. να προσπαθώ να εκλογικεύω ότι μου λένε για να δικαιολογήσω καταστάσεις και πρόσωπα…

…..να με γκρεμίζουν….

…..αυτούς που βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες για να εξηγήσουν τα αδικαιολόγητα τους…

….. αυτούς που κοιτούν απλά..αλλά ούτε βλέπουν ,ούτε ακούν……

…..να αναρωτιέμαι συνέχεια ‘’γιατί’’….

…..να βάφω τα πάντα με χρώματα και να τα κάνουν μαύρα με το που γυρίζω τη πλάτη…..

…..τα ψέματα……

…..τους λίγους και τα λίγα…..

…..τα μισά…….

…..το τίποτα που με περιβάλει…..

Ευτυχώς η δυστυχώς ….. Δεν έχω βαρεθεί καθόλου να……παραμυθιάζομαι…...

2 σχόλια:

  1. Παρότι αυτό που περιγράφεις δεν είναι "παραμύθιασμα"...κρατάω αυτόν τον χαρακτηρισμό και σου λέω "ευτυχώς που παραμυθιάζεσαι" γιατί αυτό είναι τελικά που εγγυάται την δύναμη των ευαισθησιών σου,την ποιότητα των συναισθημάτων σου και φυσικά εξηγεί την λάμψη των δημιουργιών σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. παλευω καθημερινα μεσα μου να καταλαβω ποια κατασταση ειναι η καλυτερη...να αφηνεσαι να σε παραμυθιαζουν&μετα να πληγωνεσαι ή να εισαι σε ολα αρνητικος,να κρατας την πορτα των συναισθηματων σου καλα σφαλισμενη....?να αφηνεσαι να σε πληγωσουν ζωντας σε ενα ροζ συννεφακι...?ή να απεχεις απο ολο αυτο που λεγεται ζωη??

    ΑπάντησηΔιαγραφή