Τετάρτη, Ιουνίου 30, 2010

''φύγε.......;........."




Προσπαθώ..Δε ξέρεις πόσο.......

Χαμογελώ συνέχεια ,όλα είναι καλά!Μμμμμ....ναι, μάλλον είμαι μίζερη καμμιά φορά μωρέ έχεις δίκιο..

Κοίταξε με!!Μόνη εδω μέσα ,ντυμένη ,βαμμένη ,σου αρέσουν τα μαλλιά μου ;Για μένα τα έφτιάξα !!Οχι,οχι δεν ειναι ανάγκη να μου πείς εσυ τίποτα ,μη κουραζόμαστε με βλάκειες τωρα ,φτάνει αυτή η μια ματιά που μου έριξες ....

Να σου πω αστεία ;Πανω στη κουβέντα πετάω πετυχημένες ατάκες..ισως γελάσεις και εσυ όπως οι άλλοι...
Μηπως δε νιώθεις καλά ,θες να σε χαιδέψω λιγάκι να νιώσεις καλύτερα;
Μια αγκάλια ,θα σε επνιγε άραγε τωρα η μήπως θες λίγη απο τη ζεστασιά της;
Μη μου αγχωνεσε δε θα μιλήσω ,οτι και αν νιώθω ,για οτι και αν αναρωτιέμαι ,δε θα σου μιλήσω για τους προβληματισμούς μου...τελοσπαντων, ναι, ξέρω.. οι δικοί μου προβληματισμοί και τα αγχη μπροστα στα δικά σου είναι γελοία,δε θα το συζητησουμέ..

Ηθέλα να σου ζητήσω και συγνώμη αντι να χαίρομαι που υπάρχεις απλά και μου ρίχνεις μια φευγαλαία ματιά,που είσαι εδω για να μπορώ να χαιδεψω κάποιον αν τύχει ,να τον αγκαλιάσω αν είναι η μέρα μου να είμαι κοντά του। Καμμια φορά υπερβαλλω ζητάω παραπάνω χρόνο ,που έχω ακούσει και να λένε τόσοι οτι ο χρόνος είναι χρήμα ,ζητώ παραπάνω ματίες ,ασε αυτές τις αγκαλίες μέσα στη ζέστη...πνιγεσαι καταλαβαίνω ,συγχωρεσε με που νιωθω ,θέλω ,αισθάνομαι πιο πολύ απο οσο αντεχείς σήμερα ,φέτος ,αυτό τον καιρό ,γενικά (;;;)Θα ξαναερθω αυριο αν θές φυσικά και ορκίζομαι, αυτή τη φορά θα ρωτήσω...''Είστε σε διάθεση να με θέλετε και να με αγαπάτε σήμερα απο κόντα ;'' αν δεν είστε θα κάτσω απέναντι η θα φύγω....σιώπηλά...

..σιγοψυθιρίζεις ....''φύγε''....μα προσπαθω να με πείσω....''Η ιδέα μου είναι''..........

Σάββατο, Ιουνίου 05, 2010

Η ''τσουλήθρα''


Εχω αρχίσει και κατεβαίνω εδω και καιρό ..
Στην αρχή προσέκτικα ,ενα –ενα τα σκαλιά...
Τωρα τελευταία ‘’παιδικά’’...σαν να κάνω τσουλίθρα....
Θυμάμαι ενα κοριτσακί όταν ήμουν μικρή ,σε κάποια παιδική χαρά...έκανε τσουλήθρα και στο τέλος της ,κάπως, δε θυμάμαι πως, γύρισε ανάποδα και χτύπησε το κεφαλάκι της σε μια πέτρα τεράστια που ήταν κάτω,έτρεξε η μαμά της την σήκωσε και έφυγαν τρέχοντας....
Ε,σε αυτή...στην ίδια τσουλήθρα είμαι και εγω....άλλα δε θέλω τη μαμά μου κοντά..κανέναν δε θέλω..θα πρέπει να σήκωθώ μόνη ...Οσο μόνη είμαι ...
Τη φοβάμαι τη μοναξιά..απο μικρή την φοβόμουν..πιο πολύ απο τους ήχους στο σκοτάδι που με έκαναν να τρέμω ... η σκέψη πως θα έμενα μόνη ...
Ακόμη και με πολλόυς ανθρώπους γύρω μου ένιωθα μόνη ...σαν να ήμουν το καράβι και οι γύρω μου ξέρες που χαζοσυναντούσα στη μέση των ωκεανων...εγω στο μυαλό μου όμως είχα λιμάνια ...σίγουρη στεριά...
Βαριέμαι ,βαριέμαι να θυμάμαι τι πίστευα και τι ήλπιζα τόσα χρόνια...Η ζωη μου έχει αποδείξει ποικιλοτρόπως οτι ημουν και είμαι απλά μια ηλίθια ,αποτυχημένη παραμυθατζού।Το κοριτσάκι που ανεβαίνει πάνω σε τσουλήθρες που έχουν πέτρες στο τέλος τους και πέφτει πάντα με το κεφάλι...φυσικά χτυπά...δεν έχει όμως άγνοια κυνδυνου πια...ειναι αυτο που λέμε...αδιόρθωτο !