..Γίνεται η απώλεια συνήθεια μας..

Γινεται η απώλεια συνηθεία μας . . γιατί δεν μπορούμε να την πολεμίσουμε, δε μπορούμε να τη κερδισούμε .Είναι άνισος ο αγώνας όταν . .φευγεί κάποιος..
Ετσί έφυγε και εκείνη..
Ενα χρόνο και κάτι μετά τον φίλο της και έρωτα μου ..
-Δεν μπορεί άλλο μακρυά του ,κούραστήκε να περιμένει και θα πάει να τον βρεί..
Ετσι έλεγα στην αδελφή μου όταν της ψιθύριζε..-Κρατήσου κοπέλα μου..
Και έφυγες μικρή μου πριγκιπισσα,πήγες να τον βρείς ..15 χρόνια μαζί ,πως να άντεχες πανω απο χρόνο μόνη σου..να τον περίμενεις..και αυτόν τον μικρό φιλαράκο που σου έφερα με τόσους κόπους για παρέα ,δεν μπορούσες να τον ακολουθήσεις..η νιότη του σε κούραζε..

Ευτυχώς αυτή τη φορά έχοντας μείνει πολύ πιο μόνη απο τότε δεν άκουσα αυτά που άκουσα για τον Τόμυ μας..
-Πως κάνεις έτσι ..?ενα σκύλι ήταν..
Πόσο τους μισούσα ,πόσο μακρυα τους ένιωθα αλλά και ήμουν ..ενα σκύλι?.....παλίανθρωποι....

Δε θα σας ξεχάσω ποτέ..απο τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωης μου ..Τόση αγάπη ,τόση αγάπη δε ξεχνιέται..ισως δεν μπορεί να σε αγαπήσει ανθρωπος τόσο απόλυτα ,τόσο πιστά,τόσο αληθινά. . .Σας κλείνω μέσα μου πια. .Στην πιο ζεστή και γλυκία γωνίτσα της καρδιάς μου ,να το νιώθετε εκεί ψήλα που είστε να χαίρεστε ζωούλες μου...

και επέιδη δυσκολευομαι να βρω πως ανεβάζουν ολόκληρο τραγούδι ..σας γράφω τους στίχους ....αντιο....

Στα μάτια παίζει τ' άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί
ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί
θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά
παραμονεύει η λησμονιά

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί ...............