Ξημερώνει Κυριακή . .

Ξημερώνει Κυριακή. . . .Κυριακή Δεκεμβρίου ..Συνήθως αυτό το μήνα σκεπτόμαι τον χρόνο που πέρασε , άσχετες ώρες ,μαλλόν πάντα βραδυνές και έχω να σκεφτώ για αυτό τον χρόνο τόσα πολλά. . ενα - ενα απο την αρχή ..σα να τα ξορκίζω ,σα να τα πολέμω ,σαν να τους γελώ είρωνικα που πέρναει ο ''χρόνος τους''..ισώς ακόμη και επείδη αδύνατω να τα σβήσω για να μη με πονούν....
Αυτός ο χρόνος άλλαξε την ''πορεία'' μου . .έμεινα άνεργη χωρίς αιτία ,εβγάλα την ταμπέλα της αρράβωνιασμένης , ξεχάστηκα απο φίλους ...όλα με το χειρότερο τρόπο ,ίσως έτσι να τελειώνουν ολα αυτά για παιδιά σαν εμένα...και τώρα ??
Τι τώρα και τί μετά . . αυτός ο χρόνος ήταν η πιο τρανή απόδείξη οτι ούτε το τώρα γνωρίζεις ποτέ ,ούτε το μετά .Αιώνιες αγάπες με όρκούς οτι βρηκαν το ιδάνικό τους , να κερδίζεις με την αξία σου τον σεβασμό και την μονιμότητα σε μια δουλεία και ανιδιοτελης φιλίες να πιστέψω ? Θα πιστέψω....Θα ελπίσω.....Πως αλλίως θα πάω μπρόστα?...
Με τρόμαξαν τόσο πολύ όσα έγιναν ... δυνατή ,χαμογελαστή και με μια πάντα καλή δικαιολογία για όλες τις καταστάσεις πέρασα το χρόνο αυτό .. όταν έκλεινε η αυλάια και τελείωνε η παράσταση για τους εξω με έπνιγαν όσα προσπαθούσα να ζωντανεψω και ήταν ήδη νεκρά.. όσα ήθελα να πολέμισω μα φόβομουν τους πολέμούς..
Τα κατάφερές όμως μικρό μου .. που δεν είσαι πια τόσο μικρό γιατί περίμενε -περίμενε και ήλπιζε- ήλπιζε πέρασαν τα χρόνια..όχι οτι νιώθω μεγάλη ,είμαι υπέυθηνη πια για τις επιλογές και τις πράξεις μου ..
Είμαι ακόμη δική μου και αυτό είναι το πιο σημαντικο !Οι νεράιδούλες μου είναι ζωντανές ,η ψυχή μου ίδια ,τα παραμυθάκια μου όλα μέσα μου χαμογελούν .. ήρεμη πια κοιτω τα περάσμενα απο μακρυά και δε μετανιώνω για τιπότα..άλλωστε όπως λέω συχνά..Οσα περάσαμε στη ζωή μας μας έχουν κάνει τους ανθρωπούς που είμαστε σήμερα..δε νομίζω να διακυνδινευα να αλλάξεί αυτό...
Μια καλημέρα και σε αυτή την Κυριακή . . .