Τετάρτη, Μαΐου 12, 2010

Διάλειμμα Χαρᾶς


Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλοι ἐκεῖνο τὸ πρωὶ
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.
Πρῶτα γυάλιζαν οἱ πέτρες τὰ φύλλα τὰ λουλούδια
ἔπειτα ὁ ἥλιος
ἕνας μεγάλος ἥλιος ὅλο ἀγκάθια μὰ τόσο ψηλὰ στὸν οὐρανό.
Μιὰ νύμφη μάζευε τὶς ἔνοιές μας καὶ τὶς κρεμνοῦσε στὰ δέντρα
ἕνα δάσος ἀπὸ δέντρα τοῦ Ἰούδα.
Ἐρωτιδεῖς καὶ σάτυροι παῖζαν καὶ τραγουδοῦσαν
κι ἔβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στὶς μαῦρες δάφνες
σάρκες μικρῶν παιδιῶν.

Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλο τὸ πρωΐ
ἡ ἄβυσσο κλειστὸ πηγάδι
ὅπου χτυποῦσε τὸ τρυφερὸ πόδι ἑνὸς ἀνήλικου φαύνου
θυμᾶσαι τὸ γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!

Ἔπειτα σύννεφα βροχὴ καὶ τὸ νοτισμένο χῶμα
ἔπαψες νὰ γελᾶς σὰν ἔγειρες μέσα στὴν καλύβα
κι ἄνοιξες τὰ μεγάλα σου τὰ μάτια κοιτάζοντας
τὸν ἀρχάγγελο νὰ γυμνάζεται μὲ μία πύρινη ρομφαία-
«Ἀνεξήγητο» εἶπες «ἀνεξήγητο
δὲν καταλαβαίνω τοὺς ἀνθρώπους ὅσο καὶ νὰ παίζουν μὲ τὰ χρώματα εἶναι ὅλοι τους μαῦροι»। (Γιώργος Σεφέρης)

....και ήσουν και εσυ μαύρος τελικά??

....πίστεψα πως ολα τα χρώματα του κόσμου ηταν

μαζεμένα πάνω σου ??




2 σχόλια:

  1. Η αγάπη δεν είναι ποτέ λίγη ή πολλή.Είναι πάντοτε η ίδια.Εμείς είμαστε λιγότεροι όταν δεν της αφήνουμε χώρο να περάσει....

    δεν υπαρχουν χρωματα...χρωμα δινουμε εμεις στους ανθρωπους,στις στιγμες,στα ονειρα,στους ηχους....
    πότε ζουμε στο μαυρο ,ποτε στο ασπρο κ ποτε στην καρδια καθε ουρανιου τοξου....ζουμε αναλογα με τις διαθεσεις μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ζούμε ανάλογα με το κουράγιο που μας έχει απομείνει στη κάθε περίπτωση neverland...

    Οσο για το παιχνίδι με τα χρώματα...δεν είναι παιχνίδι προσωπικών επιλόγων καλό μου...δεν είναι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή