Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν...
Να μιλώ .... για μένα....
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς;;;;
...απο τις πιο άσχημες στιγμές της ζωης του ανθρώπου.... Οταν ο Ερωτας ...γίνετε Αγάπη... ...Ενας άνεμος ειναι η αγάπη , σαρωτικός ,ικανός να τα διαλύσει ΟΛΑ.. Οτι εχτισές,οτι υποσχέθηκές σε εσένα τον ίδιο , με ενα φύσημα του καταρρέει.... Γινάν μικροί οι άνθρωποι Θεε μου.. & Εσυ.... Μιλάς συνέχεια για αγάπη...