Πως την χωρω τοση μοναξία ;
Νιώθω τα πάντα γυρω μου να δηλώνουν εγκατάλειψη
Μέχρι και τα όνειρα ,με εγκατέλειψαν
Παλέυω σύνεχως με φαντάσματα
Φοβάμαι..Φοβάμαι να ελπίσω
Φοβάμαι πως με πρόδωσες ξανά καρδιά μου
Δε μπορω άλλο να σε συγχωρώ
Σε καταδικάζω αυτή τη φορά
-και η αφέλεια ;
Δεν θα είναι ελαφρυντικό σου
Είσαι ένοχη και σε μισώ που με σκοτώνεις ξανά
Βρήκα τελικά τον μεγαλύτερο εχθρο μου!
